μονοστοιχώ

μονοστοιχῶ, -έω (Μ) [μονόστοιχος]

ακολουθώ πιοτά μόνο έναν δρόμο, εμμένω σε έναν μόνο κανόνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + -στοιχω (< -στοίχος < στείχω «βαδίζω»)].